Cały problem z leczeniem zmian zwyrodnieniowych ścięgna jest spowodowany tym, że długo się staraliśmy żeby one powstały i ciężko w krótkim czasie odwrócić ten proces. Wyobrażamy sobie że ścięgno które powinno być „żywe”, elastyczne, chętne do pracy jest sztywne, zwapniałe, nie chętnie poddające się obciążeniom.

 

– Przerwa w treningu nie pomoże, ból się zmniejszy, lecz niestety wróci przy wznowieniu treningu. Podczas odpoczynku zmniejsza się stan zapalny i podrażnienie ścięgna, ale tolerancja na obciążenia się nie poprawia.

–Lekkie przeciwzapalne, wyciszają stan zapalny, jednakże nie przebudowują ścięgna. Mogą działać przeciwbólowo, sprawiając że dalej nie odpowiednio trenujemy uszkadzając ścięgno.

-Tendinopatia powstaje na skutek stosowania nieodpowiednich jednostek treningowych nakładających się po zbyt krótkiej przerwie.

-Stosowanie progresywnych, odpowiednio dobranych ćwiczeń, podobnie jak terapia manualna są naukowo udowodnionymi sposobami przebudowy ścięgna.

-Terapia musi być indywidulanie dobrana i ukierunkowana na walkę z bólem i poprawę funkcji.

-Potrzebna jest cierpliwość. Ze względu na niski metabolizm tkanki ścięgna, słabe unaczynienie, dotlenie i odżywienie tendinopatia w powolny sposób reaguje na terapie.

 

Nasze sposoby na przebudowę ścięgna:

-laser wysokoenergetyczny,

-terapia TECAR,

-fala uderzeniowa,

-przezskórna elektroliza EPTE,

-analiza techniki biegu,

-badanie funkcjonalne.

Leave a reply